اعتماد به نفس در فن بیان و سخنوری در جمع
چطور می توانیم هنگام صحبت در جمع اعتماد به نفس خود را حفظ کرده، فن بیان و قدرت بیان خوبی داشته باشیم؟
هفت نکته: اعتماد به نفس در هنگام سخنرانی و صحبت کردن در جمع
1-برای قدرت بیان بالا باید شیوه ی سخنوری (طرز بیان) واضحی داشته باشیم.
طرز بیان دقیق و واضح موجب قاطعیت و اعتماد به نفس در ما خواهد شد. بنابر این تمام تلاش خود را برای بهتر کردن طرز بیان خود به کار گیریم. کلمات را محکم و واضح بیان کنیم. تلفظ نکردن برخی حروف به خصوص در آخر کلمات نشان دهنده ی عصبی بودن و اضطراب ماست. افراد با اعتماد به نفس کلمات را واضح بیان می کنند.
2-صدای خود را تنظیم کنیم تا قدرت بیان خوبی داشته باشیم.
افراد با اعتماد به نفس به راحتی شنیده می شوند. اگر خیلی آرام صحبت کنیم، مخاطبان فکر می کنند ما مضطرب هستیم حتی اگر واقعاً اینطور نباشد و یا فکر می کنند مطلب ما چندان مهم نیست. صدای خود را بالا ببرید تا به راحتی شنیده شوید. از صدای خود نترسیم و بلند صحبت کنیم. اگر این کار برایمان سخت است در خواست میکروفون کنیم و یا با دیدن یک سخنران از او یاد بگیریم که چطور بلند صحبت کنیم. صدای ما نباید طوری باشد که مخاطبان مجبور شوند گوش های خود را تیز کنند تا بتوانند صدای ما را بشنوند. بلند صحبت کنیم تا مطمئن به نظر برسیم.
3-ایجاد وقفه برای قدرت بیان در جمع لازم است.
در صحبت کردن عجله نکنیم. گاهی اوقات وقفه ای ایجاد نماییم. البته ممکن است به نظر ما چندان خوشایند نباشد ولی با ایجاد وقفه، مخاطبان فرصت لازم برای دریافت آنچه را که ما بیان کرده ایم پیدا خواهند کرد. هر چه مخاطبان بیشتر باشند مدت زمان وقفه ی ما نیز باید طولانی تر باشد. افراد با اعتماد به نفس در طی صحبت هایشان وقفه دارند و برای آنها این کار امری عادی است .
4-جمله ی خود را با توقفی کوتاه که نشان دهنده ی نقطه است به پایان بریم
به جای اینکه با عجله و بدون وقفه صحبت کنیم، هر جمله را از جمله ی بعدی به طور واضح جدا کنیم. گاهی اوقات وقتی افراد، عصبی و نگران هستند به جای اینکه با توقفی کوتاه در پایان جمله، نشان دهند که جمله آنها به پایان رسیده است؛ کلماتی چون اِ … هوم … را بین عبارات خود وارد می نمایند و با اینکار همه ی جملات آنها پیوسته به نظر می رسد. اینکار باعث کاهش تأثیر صحبت های ما بر روی مخاطبان می گردد. به خودمان اطمینان دهیم که آنچه را گفته ایم آنقدر خوب بوده که بتوانیم پس از آن توقفی داشته باشیم. قبل از شروع جمله ی بعدی، کمی صبر کنیم. فضای بین جملات خود را با هیچ چیز به جز سکوت پر نکنیم. این سکوت زمانی است برای فکر کردن ما. با رسیدن به پایان جمله، توقف کنیم.
5- برای تقویت فن بیان لازم است سرعت صحبت های خود را کنترل کنیم.
صحبت های همراه با تشویش و اضطراب معمولاً تند و بی وقفه هستند. بعضی از سخنرانان یک نفس و با شتاب به صحبت های خود ادامه می دهند در حالی که سخنرانان با اعتماد به نفس، سرعت مناسبی را رعایت می کنند. حتی برخی از آنها خیلی آرام صحبت می کنند و با پایین آوردن سرعت در بعضی از کلمات اهمیت آنها را آشکار می سازند. بنابر این با تند صحبت کردن، پیام های مهم و با اهمیت نادیده گرفته می شوند. با کم و زیاد کردن صدای خود، هم ما مطمئن به نظر خواهیم رسید و هم کلماتی را که بیان می کنیم با اهمیت به نظر خواهند رسید.
6-دستور زبان را رعایت کنیم. از صرف های مختلف استفاده کنیم
اگر یکنواخت صحبت کنیم مخاطبان خسته خواهند شد سعی کنیم در صدایمان تنوع ایجاد نماییم. کلمات را هم با صدای بلند و هم آرام بیان کنیم و صدای خود را کم و زیاد کنیم به بیان دیگر به کلمات خود نور و سایه بدهیم. اگر چیزی را که بیان می کنیم مهم است آن را به گونه ای بیان کنیم که این اهمیت در آن مشخص باشد، کم و زیاد کردن صدا، آن را از یکنواختی خارج می سازد و توجه مخاطبان را جلب می نماید. برای مثال دریا بزرگ است، دشت وسیع، قطره کوچک و کوه استوار. ما دریا را بلند و دشت را ملایم و قطره را کوتاه و کوه را محکم بیان کردیم
7-پایین آوردن صدا در پایان جملات یکی دیگر از راه های تقویت فن بیان می باشد.
اگر نامطمئن باشیم، صدایمان در آخر جمله، بالا می رود و جمله ی ما سؤالی به نظر خواهد رسید، بالا بردن صدا در آخر جملات درحالی که جمله ی ما خبری و یا امری است موجب می شود تا ما نا مطمئن به نظر برسیم. به عنوان مثال اگر به گویندگان اخبار تلویزیون نگاه کرده باشیم متوجه می شویم که آنها با پایین آوردن صدای خود در آخر جملات، قدرت و اهمیت خبر را نشان می دهند، حتی اگر خبری هیجان انگیز باشد باید صدا در آخر جمله پایین آید تا اعتماد به نفس ما حفظ شود و اهمیت خبر آشکار گردد.
- ۹۶/۰۶/۲۰
