چگونه می توانیم حس حسادت را کنار بگذاریم

برای جلوگیری از حسود بودن چه باید کرد؟

حسود بودن نسبت به دیگران صفتی ناپسندیده است، اگر بخواهیم مدام زندگی خود را با دیگران مقایسه کنیم باید مدام غصه بخوریم.
همه می دانیم که حسادت صفتی ناپسند است. با این حال همه ما در میان اطرافیان و آشنایان افرادی را سراغ داریم که به حسادت شهرت دارند و خودمان هم در برخی امور زندگی از حسادت در امان نمی مانیم. البته حساب حسادت را باید با آنچه در ادبیات، رشک نامیده می شود از هم جدا کرد. رشک به معنی حسرت خوردن نسبت به دیگری است و در پی آن تلاش و ایجاد انگیزه برای ارتقای خود و دستیابی به آنچه نداریم و دیگری دارد. در حقیقت رشک مانند حسادت جنبه تخریبی ندارد و به کسی که نسبت به او رشک برده می شود آسیبی نمی رساند. از این منظر رشک می تواند برای پیشرفت در زندگی خصوصیتی مفید و کاربردی باشد. حتماً شنیده اید که برخی می گویند بدون حسادت کردن به جایی نمی رسیدیم و درجا می زدیم. منظور این افراد رشک بردن است و به اشتباه به جای آن واژه حسادت را به کار می برند. حال برای فرونشاندن آتش حسادت در خودمان و جلوگیری از تبدیل آن به یک عادت و رذیله اخلاقی چه باید کرد؟ چه کنیم تا حسود نباشیم؟

راه های برای درمان حسادت:

1- مقایسه نکنیم

از قدیم گفته اند دست بالای دست بسیار است. آنکه به او حسادت می کنیم خود نسبت به دیگران حسادت های رنگارنگی خواهد داشت و شرایط امروز ما نیز برای بسیاری مایه حسادت و حسرت خواهد بود. اگر قرار باشد شرایط خودمان را با دیگری که از ما بالاتر است، مقایسه کنیم و حسرت خوردن و حسادت ورزیدن در این باره را روا بدانیم باید کار و زندگی را تعطیل کرده، بنشینیم صبح تا شب غصه بخوریم.

2- تقویت اعتماد به نفس

عزت نفس در مقابل حقارت قرار میگیرد که ریشه اغلب حسادت هاست. افراد ضعیف که برای شخصیت خود و موجودیتشان ارزشی قائل نیستند تا این درجه پایین می آیند که به خاطر چیزی به دیگری حسادت کنند. صاحبان اعتماد به نفس به جای حسادت بیهوده شرایط خودشان را می پذیرند، برای ارتقای خودشان تلاش می کنند و با صبوری مسیر ترقی را می پیمایند.

3- برای خود ارزش قائل باشیم

دیگران حسادت را می شناسند و آن را در میان رفتار و گفتار ما تشخیص می دهند. همانطور که ما این توانایی را داریم که حسادت دیگران را تشخیص بدهیم. درک حسادت ما شخصیت مان را نزد دیگران خرد میکند و قضاوت منفی آنان را بر می انگیزد. حسادت مانند هر رذیله اخلاقی دیگری فرصتهای ناشی از اعتماد دیگران نسبت به ما را از بین میبرد. حسادت همان قدر مایه پلیدی و فساد است که دروغ، غیبت و سایر رذایل اخلاقی.